Halil karanfiloğlu köşe yazısı OYUNCU
OYUNCU
Her yeni gün,yeni şeyler, yeni öğretiler ile yaşam alanımıza başka yaşamların hikayesi
girer.Her yeni hikaye ile yeni bir takım deneyimlerimiz olur. Bu bilgiler her defasında bizi
daha da güçlü kılar. Hayat tecrübesi adına.
Bir güven gelir, insan bu tecrübeleriyle bakışını genişletir. Bazen bir acı olayla kazanırız,
bazen güzel bir rastlantı sonucu içinde olduğumuz veya gördüğümüzdür çok yakınımızda
yaşanan.
Her defasında deneme ve yanılma ile kazanabileceğimiz bilgiler toplanır, bilgi
dağarcığımızda. Bazen de çok yakınımızda olan çevremizde yaşanılan bir olay ve halden
aldığımız bilgilerle donatılmışızdır .
Ben biliyorum diye başladığımız, her defasında bilemediğimiz,ne çok şey oluyor değil mi?
Yaşamsal hayatımızda ve kimlerle karşılaşıyoruz?
İşte güven tam bu noktada vuruyor, belki bizi en çok da …
İşin en garip tarafı bu aslında .Oynanan hayat oyununun adını bilmiyorsanız; Saha dışında
kalırsınız hep. Kimse sizi sahanın içine almaz. Kurtulamadık gitti şu boşluktan, neler olacak
hayatımızda daha neler, daha kimler çıkacak karşımıza, şu yaşamak zorunda kaldığımız
çıkmazdan nasıl kurtulacaktık?
Bunun tek çıkar yolu, sen kendine ne kadar güveniyorsun.Kendi problemlerini kendi hayat
oyununda ne kadarıyla rol, ne kadarıyla gerçek oynuyorsun .Bence yaşamsal sır bunda galiba
rolünü oynuyorsan., gerçeği sen biliyorsun. Gerçeği yaşıyorsan rolünü sen yazıyorsundur.
İşte tam sırası geldi diyeyim. Sen kendine güvendiğin ve inandığın kadar gerçek
,inanmadıkların kadar da rolsün
Her bir bireyin güven dünyasında ,sen aslında kendine güvendiğin kadar var olursun .İşte sen
dahi inanmadığın ve oynadığın rollerle kapatmaya çalışıyorsan. Her türlü iletişimde bu
karşıya bir o kadar eksik geçecek ve güvensizlik sende olduğu kadar karşıda da var olacaktır.
O yüzden ne olursa olsun, her ne yaşar veya yaşamaya karar verirseniz.mutlaka önce siz
inanın. Maalesef toplumuzda zaten yeterince güven bunalımın asıl kaynağının, bizim
oynadığımız rollerin eseri olduğunu bilerek, siz yanlış doğru demeyip kendi bilgi
dünyanızdaki o kazanılmış tecrübeyi, hayat dan elde ettiğiniz ve bir o kadarda çevrenizden
etkilenip ezberlediğiniz rollerin peşine kaptırmayın kendinizi… Sadece kendinizi yaşayın
bakın göreceksiniz hayat sizi yazacak ve çevrenizdekilere kendiliğinden güven vermiş
olacaksınız.
Kendinize eksiksiz güvenin ki. Herkes sizinle oynamasın.
”Bütün Kurallara uyarsanız, Bütün eğlenceyi kaçırmış olursunuz.”Katharine Hepburn
HALİL KARANFİLOĞLU KÖŞE YAZISI ( MERHABA )
MERHABA
Kalemin ilk yazgısı.. Mürekkebin ilk damlası…Bir meclise girerken alınan giriş belgesi …Her söze
başlarken sözün ilk cümlesi… Bir tanışıklık belgesi …Bir anahtar olur bazen , merhaba diyerek
başlamak …
Herkese merhabalar ;Böyle başlamak gerek, bence söze …Tüm evrene
Tüm insanlığa barışık yaşanmalı , bir başka bakmalı herkese ,her kesime, her düşünceye ortak
evrensel değerlere , karşıt olmadan kucaklaşa bilinmeli. Tüm kucağını açarak sarmalamalı yalansız…
İlk güne başlarken , ne olursa olsun önce kendimizle, sonra karşılaşılan ilk kişiye merhaba denmeli.
Belki daha yüksek sesle söyleyerek karşının dost yüreğine veya sıcak eline uzanmalı ve sözün bu ilk
kelimesiyle yaklaşılmalı sıcak bir nefesle …
Kendimiz bazen hazır olmayabiliriz. Kendimizi yenik saydığımız anlar olur ya hani.
Bir vazgeçilmişlik kaplar, her yanımızı. Bulunmayınca alternatif yollar, tıkanmışlık hissederiz. içimiz
içim içim daralır.Her şey bir başka sıkar ya bizi . Gönlümüz daralır.işte o an bekleriz ya bir ışık, belki
de bir çıkış yolu .Aklınıza ne gelirse. Karanlıktır ya her şey .
Aslında o ışık bizde var olandır . O yol tarafımızdan biliniyordur .Fakat olay bizim başımızdayken bir
türlü bulamayız ya… Bir başkasına veya yaşadığımız bir çok olayda kullanmışlığımız da vardır. Ama
nedense tıkandık mı .Bulamayız, göremeyiz işte …
İşte o anlar içimizdeki buhranları öne çıkarız .öle yaşarız ki biz bizde değiliz. Bir başkasının
yaşamındayızdır.Her şey bitmek üzeredir . Bizim gözümüzde bitmiştir.Çaresizlik .Ah umutsuzluk …
Bilmem ne kadar anlatabildim. Ne kadar etkilendiniz veya nasıl anlamlaştı sizde. Bu ümitsizlik
durumu.Mutlaka herkesin bazı zamanlarında yaşanmışlığı vardır.Herkes de yaşanıyor bu duygu yıkımı.
Boşluk….
Biterken yeniden başla bilmek hayata yeniden sarılmak , yaşama yeniden ,hep yeniden
İşte merhaba belki bu tutunmanın ilk meşalesi .Kendimize yaktığımız bir ışık …
Yakabilirsek ,bu ışıkla karanlıklarımız aydınlatmaya.İlk kendimizle demiştik ya aynaya bakarak
kendimize merhaba diyebilmek ve güne öle başlayarak kendimizle olan sorunlarımızı çözmeye
başlayabilmek .Sonrasında da çevremize farklı bakabilmek …
Bütün dost yüreklere,onun sıcak yüreğine dokunmak için, bu ve bunun gibi bir çok sebep için, belki
de.En yakınımızdan ,en uzağımızdaki sevdiklerimize bir tel mesafesinde olduklarından arayarak
,yakın olanlarımıza da dokunarak merhaba dememizin tam zamanı …
Bu yaprak dökümü mevsiminde…
Halil KARANFİLOĞLU
News