HALİL KARANFİLOĞLU KÖŞE YAZISI ( MERHABA )
MERHABA
Kalemin ilk yazgısı.. Mürekkebin ilk damlası…Bir meclise girerken alınan giriş belgesi …Her söze
başlarken sözün ilk cümlesi… Bir tanışıklık belgesi …Bir anahtar olur bazen , merhaba diyerek
başlamak …
Herkese merhabalar ;Böyle başlamak gerek, bence söze …Tüm evrene
Tüm insanlığa barışık yaşanmalı , bir başka bakmalı herkese ,her kesime, her düşünceye ortak
evrensel değerlere , karşıt olmadan kucaklaşa bilinmeli. Tüm kucağını açarak sarmalamalı yalansız…
İlk güne başlarken , ne olursa olsun önce kendimizle, sonra karşılaşılan ilk kişiye merhaba denmeli.
Belki daha yüksek sesle söyleyerek karşının dost yüreğine veya sıcak eline uzanmalı ve sözün bu ilk
kelimesiyle yaklaşılmalı sıcak bir nefesle …
Kendimiz bazen hazır olmayabiliriz. Kendimizi yenik saydığımız anlar olur ya hani.
Bir vazgeçilmişlik kaplar, her yanımızı. Bulunmayınca alternatif yollar, tıkanmışlık hissederiz. içimiz
içim içim daralır.Her şey bir başka sıkar ya bizi . Gönlümüz daralır.işte o an bekleriz ya bir ışık, belki
de bir çıkış yolu .Aklınıza ne gelirse. Karanlıktır ya her şey .
Aslında o ışık bizde var olandır . O yol tarafımızdan biliniyordur .Fakat olay bizim başımızdayken bir
türlü bulamayız ya… Bir başkasına veya yaşadığımız bir çok olayda kullanmışlığımız da vardır. Ama
nedense tıkandık mı .Bulamayız, göremeyiz işte …
İşte o anlar içimizdeki buhranları öne çıkarız .öle yaşarız ki biz bizde değiliz. Bir başkasının
yaşamındayızdır.Her şey bitmek üzeredir . Bizim gözümüzde bitmiştir.Çaresizlik .Ah umutsuzluk …
Bilmem ne kadar anlatabildim. Ne kadar etkilendiniz veya nasıl anlamlaştı sizde. Bu ümitsizlik
durumu.Mutlaka herkesin bazı zamanlarında yaşanmışlığı vardır.Herkes de yaşanıyor bu duygu yıkımı.
Boşluk….
Biterken yeniden başla bilmek hayata yeniden sarılmak , yaşama yeniden ,hep yeniden
İşte merhaba belki bu tutunmanın ilk meşalesi .Kendimize yaktığımız bir ışık …
Yakabilirsek ,bu ışıkla karanlıklarımız aydınlatmaya.İlk kendimizle demiştik ya aynaya bakarak
kendimize merhaba diyebilmek ve güne öle başlayarak kendimizle olan sorunlarımızı çözmeye
başlayabilmek .Sonrasında da çevremize farklı bakabilmek …
Bütün dost yüreklere,onun sıcak yüreğine dokunmak için, bu ve bunun gibi bir çok sebep için, belki
de.En yakınımızdan ,en uzağımızdaki sevdiklerimize bir tel mesafesinde olduklarından arayarak
,yakın olanlarımıza da dokunarak merhaba dememizin tam zamanı …
Bu yaprak dökümü mevsiminde…
Halil KARANFİLOĞLU
Merhaba
MERHABA
Kalemin ilk yazgısı.. Mürekkebin ilk damlası…Bir meclise girerken alınan giriş belgesi …Her söze
başlarken sözün ilk cümlesi… Bir tanışıklık belgesi …Bir anahtar olur bazen , merhaba diyerek
başlamak …
Herkese merhabalar ;Böyle başlamak gerek, bence söze …Tüm evrene
Tüm insanlığa barışık yaşanmalı , bir başka bakmalı herkese ,her kesime, her düşünceye ortak
evrensel değerlere , karşıt olmadan kucaklaşa bilinmeli. Tüm kucağını açarak sarmalamalı yalansız…
İlk güne başlarken , ne olursa olsun önce kendimizle, sonra karşılaşılan ilk kişiye merhaba denmeli.
Belki daha yüksek sesle söyleyerek karşının dost yüreğine veya sıcak eline uzanmalı ve sözün bu ilk
kelimesiyle yaklaşılmalı sıcak bir nefesle …
Kendimiz bazen hazır olmayabiliriz. Kendimizi yenik saydığımız anlar olur ya hani.
Bir vazgeçilmişlik kaplar, her yanımızı. Bulunmayınca alternatif yollar, tıkanmışlık hissederiz. içimiz
içim içim daralır.Her şey bir başka sıkar ya bizi . Gönlümüz daralır.işte o an bekleriz ya bir ışık, belki
de bir çıkış yolu .Aklınıza ne gelirse. Karanlıktır ya her şey .
Aslında o ışık bizde var olandır . O yol tarafımızdan biliniyordur .Fakat olay bizim başımızdayken bir
türlü bulamayız ya… Bir başkasına veya yaşadığımız bir çok olayda kullanmışlığımız da vardır. Ama
nedense tıkandık mı .Bulamayız, göremeyiz işte …
İşte o anlar içimizdeki buhranları öne çıkarız .öle yaşarız ki biz bizde değiliz. Bir başkasının
yaşamındayızdır.Her şey bitmek üzeredir . Bizim gözümüzde bitmiştir.Çaresizlik .Ah umutsuzluk …
Bilmem ne kadar anlatabildim. Ne kadar etkilendiniz veya nasıl anlamlaştı sizde. Bu ümitsizlik
durumu.Mutlaka herkesin bazı zamanlarında yaşanmışlığı vardır.Herkes de yaşanıyor bu duygu yıkımı.
Boşluk….
Biterken yeniden başla bilmek hayata yeniden sarılmak , yaşama yeniden ,hep yeniden
İşte merhaba belki bu tutunmanın ilk meşalesi .Kendimize yaktığımız bir ışık …
Yakabilirsek ,bu ışıkla karanlıklarımız aydınlatmaya.İlk kendimizle demiştik ya aynaya bakarak
kendimize merhaba diyebilmek ve güne öle başlayarak kendimizle olan sorunlarımızı çözmeye
başlayabilmek .Sonrasında da çevremize farklı bakabilmek …
Bütün dost yüreklere,onun sıcak yüreğine dokunmak için, bu ve bunun gibi bir çok sebep için, belki
de.En yakınımızdan ,en uzağımızdaki sevdiklerimize bir tel mesafesinde olduklarından arayarak
,yakın olanlarımıza da dokunarak merhaba dememizin tam zamanı …
Bu yaprak dökümü mevsiminde…
Halil KARANFİLOĞLU
imar63@hotmail.com
News